จากบล๊อกของคุณสุทธิชัย หยุ่น
"เนื่องจากมีผู้สนใจสอบถามมาเป็นจำนวนมาก ผมจึงขอชี้แจงว่า
( ๑) ผมไม่ใช่ “ ผู้นำ ” การชุมนุมเมื่อบ่ายวันศุกร์ที่ผ่านมา แต่ได้รับเชิญจากกลุ่มจุฬาฯเชิดชูคุณธรรมนำ ประชาธิปไตย (จคป) ให้ไปร่วมหารือก่อน
เมื่อทราบวัตถุประสงค์ของการชุมนุม คือการ เทิดทูนและปกป้องพระมหากษัตริย์จากการลบหลู่และให้ร้าย ไม่สนับสนุนความรุนแรง
ไม่สนับสนุนการแบ่งแยกชนชั้น และไม่บังคับรัฐบาลให้ยุบสภา ซึ่งตรงกับใจผม ผมก็ตัด สินใจรับเป็นที่ปรึกษา และไปร่วมชุมนุมด้วย
( ๒) จคป.ไม่ได้บังคับให้ใครสวมเสื้อสีชมพู ใครจะสวมสีอะไรก็ได้ ผมสวมเสื้อสีชมพูไปร่วมชุมนุม เพราะสีชมพูเป็นสีของจุฬาฯ และ ผมเป็นนิสิตเก่า
เราตั้งใจจะไปชุมนุมอ่านปฏิญญากันในมหาวิทยาลัย ผมจึงเห็นว่า สมควรที่จะสวมเสื้อสีชมพู
( ๓) เราตั้งใจจะประกาศปฏิญญาของเราให้ปรากฏเท่านั้น ไม่ต้อง การจะเผชิญหน้ากับกลุ่มเสื้อแดง กลุ่มเสื้อแดงเองเป็นฝ่ายประกาศขู่ก่อน จนจุฬาฯต้อง สั่งปิดมหาวิทยาลัย และเราต้องย้ายไปชุมนุมที่สวนลุมฯ
( ๔) ถ้ากลุ่มเสื้อแดงเห็นว่าเรา เป็นศัตรูเพราะปฏิญญาของเรา ก็แปลว่ากลุ่มเสื้อแดงมีเจตนาตรงกันข้ามกับเรา คือมุ่งทำลายพระมหากษัตริย์ สนับสนุนความรุนแรง แบ่งชนชั้น และบังคับรัฐบาลให้ยุบสภา
( ๕) ขณะนี้ จคป.ยังไม่ได้บอกผมว่า จะเคลื่อนไหวต่อไปอย่างไรเมื่อใด แต่ถ้า จคป.ยังยึด มั่นในปฏิญญาที่ประกาศไปแล้ว ผมก็ยินดีและเต็มใจที่จะไปร่วมด้วยอีก
( ๖) ผมขอขอบ คุณท่านที่เป็นห่วง ขอเรียนว่าหลังการชุมนุมเมื่อวันศุกร์ ผมถูกด่าทางโทรศัพท์ และถูกขู่ว่าจะ “ ตายก่อนแก่ ” ด้วย แต่ผมแก่เกินกลัว และ เจริญมรณสติเป็นนิสัย ถ้าหากว่าจะ ต้องตายเพราะป้องกันชาติ ศาสนา หรือพระมหากษัตริย์ อันเป็นที่เคารพสักการะของ โคตรของผมและตัวผมด้วย
ผมก็คงตายด้วยความภาคภูมิใจ และลูกหลานผมก็คงจะ รู้สึกเป็นเกียรติ
( ๗) ท่านที่มีอุดมการณ์ร่วมกันหรือตรงกันกับ จคป. โปรดอย่าคอยจน กว่าจะถึงการชุมนุมครั้งต่อไป ขอให้เริ่มตั้งแต่เดี๋ยวนี้ด้วยการเผยแพร่อุดมการณ์ด้วยทุกวิธีที่ทำได้ เช่น ด้วยคำพูด ด้วยการเขียน ด้วยการประชุมแม้จะเป็นวงแคบๆ ใช้สื่อทุก ชนิดที่หาได้ ไม่ว่าจะเป็นอินเตอร์เน็ต โทรสาร จดหมาย หรือใบปลิว
น้ำมันที่หยดลงบนแผ่นกระดาษแม้จะเป็นหยดเล็กๆ แต่ถ้าหยดมากๆ มันจะแผ่กว้าง ออกไปจนถึงกัน และเต็มทั้งแผ่นกระดาษในที่สุด. "
วสิษฐ เดชกุญชร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น