วันศุกร์, มิถุนายน 18, 2547

คุณภาพประชากร

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา มีโอกาสรับรู้ข่าวไม่ดีหลายๆเรื่องเกี่ยวกับอนาคตที่มืดมนของระบบการศึกษาไทย
ข่าวแรก ผลการสำรวจระบุว่า ประชากรไทยอ่านหนังสือเฉลี่ยปีละ ๘ บรรทัด!
ข่าวที่สอง ผลการสำรวจระบุว่า เด็กและเยาวชนไทยอย่างน้อย ๖๖ เปอร์เซนต์มีไอคิวต่ำกว่าระดับมาตรฐาน!!
ข่าวที่สาม สกู๊ปข่าวหนังสือพิมพ์เปิดเผยว่า มีการว่าจ้างทำวิทยานิพนธ์ให้นักศึกษาอย่างเป็นล่ำเป็นสัน คนจ้างอ้างว่าไม่มีเวลา คนรับจ้างอ้างเรื่องเงิน!!!

เกี่ยวกับข่าวแรก เมื่อลองเอาไปคุยกับเพื่อนๆ ผลกลับปรากฏว่า เพื่อนๆคิดว่า ไม่อ่านแล้วไง? คนเราชอบไม่เหมือนกัน
เราก็งง เพราะไม่ว่าจะชอบอะไร ถ้าจะเอาดีมันก็ต้องอ่านหนังสือทั้งนั้น ไม่อ่านก็แสดงว่าเอาแต่ทำเล่นๆ ไม่ได้ทำจริงๆ
เมื่อไม่ได้ทำจริงๆ ฝีมือจริงๆมันก็ไม่มี แล้วมันจะเจริญก้าวหน้าพัฒนาตามคนอื่นเขาทันได้ยังไง?

เกี่ยวกับข่าวที่สอง บางคนแก้ตัวแทนกันว่า ระบบวัดไอคิวเป็นของฝรั่ง ใช้วัดเด็กไทยไม่ได้! ผมว่าไม่เกี่ยว เพราะเดี๋ยวนี้
มันมีความพยายามที่จะลดผลกระทบอันเกิดจากวัฒนธรรมที่แตกต่างออกจากแบบทดสอบแล้ว ถึงไม่แม่นยำมันก็ใกล้เคียง
ปัญหาคือเด็กของเราไม่รู้จักคิดมากกว่า ซึ่งมันควรจะมีการแก้ไขอย่างเร่งด่วน

ข่าวที่สาม เป็นเรื่องที่เศร้าโศกสลดที่สุดในวงการศึกษาในสายตาผม เพราะคนระดับนี้ควรมีสามัญสำนึกในการแยกแยะ
ถูกผิด ชั่วดี ได้แล้ว ควรมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่กระทำการอะไรที่มันน่าอดสูอย่างนั้น พูดไม่ออกจริงๆ

การเรียน การศึกษา มันไม่ใช่แค่โรงเรียน ไม่ใช่แค่ห้องเรียน มันหมายถึงจิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้
ซึ่งชาติพันธุ์ไหนต้องการพัฒนาตนเอง ก็ต้องมีจิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะทำอะไก็เรียนรู้ได้
นี่หนังสือก็ไม่อ่าน คิดก็ไม่คิด การบ้านก็ไม่ทำ สอบก็ลอก ก็โกง วิทยานิพนธ์ยังต้องจ้างคนอื่นทำ

นึกไม่ออกจริงๆว่าเมืองไทยในอนาคตจะเป็นอย่างไร จะโทษใครดีถ้าไม่ใช่ตัวเราเอง?

วันเสาร์, มิถุนายน 05, 2547

You wanna be where everybody knows your name

Lyric from Cheers:
Making your way in the world today takes everything you've got.
Taking a break from all your worries, sure would help a lot.
Wouldn't you like to get away?
Sometimes you want to go, where everybody knows your name,
and they're always glad you came.
You wanna be where you can see, our troubles are all the same
You wanna be where everybody knows your name.
You wanna go where people know, people are all the same,
You wanna go where everybody knows your name.
You want to go where people know, people are all the same;
You want to go where everybody knows your name.


I have been living here for five years. The first 2 years were fine. I had at least one close friend by then. And there were classes so I had got some classmate.

Eventually, we all graduated and everyone went their ways. I decided to work here, in the same place. Perhaps it was a bad choice. It was the begining of the lonely three years, here. The neture of work does not give me much chance to make friend with colleges.

Not that they are bad colleges. They are very good, and very kind. But they work in groups (by the job), and I work alone (by the job). Those who work in the same group become close friends.

But I am not in any group.

Sometime it hurts to be left behind. It happens often when I am not in any group.

I want to be where everybody knows my name...